هنر "نقاشی مینیاتور" در ایران از قرن 13 تا 16 شکوفا شد و تا به امروز ادامه یافته است. در اصل، مینیاتورهای ایرانی به عنوان تصویر نگاری برای کتابهای خطی تذهیب کاری شده به کار می رفتند. تکمیل برخی از این مینیاتورها سالها زمان برده است.

 

 

 

 آثار: آقا رضا رضا عباسی 

 

 

 آثار: کمال الدین بهزاد 

 

محتوا و فرم، بنیادی ترین عناصر نقاشی مینیاتوری ایرانی هستند. شالوده مینیاتورهای ایرانی عموماً مربوط به اساطیر و شعرهای فارسی و مذهب می باشند. بسیاری از این نقاشی ها نسبتاً کوچک هستند اما صحنه های قوی و پیچیده ای را به تصویر می کشند که می توانند ساعت های طولانی نظر بیننده را به خود جلب کنند.

 

 

 

 نقاشی های مینیاتور شاهنامه 

 

 "بارگاه کیومرث"، اثر: سلطان محمد 

 

در مینیاتور ایرانی، معمولاً شخصیت های زیادی ترسیم می شوند. امکان دارد شخصیت های مهمتر تا حدودی بزرگتر از آنهایی باشند که در اطرافشان هستند و صحنه های نبرد می توانند واقعاً شلوغ و پر از جزئیات باشند. پس زمینه نقاشی، چه منظره باشد و چه ساختمان، بسیار مورد توجه است. جزئیات این نقاشی ها مانند گیاهان، حیوانات، پارچه های خیمه ها، آویزها یا فرش ها و نقوش کاشی ها، جذابیت فراوانی به طرح می دهند. این نقاشی های ظریف و باشکوه با این سطح از جزئیات، به طور چشمگیری خیره کننده هستند و تنها با دستانی هنرمند و یک قلم مو بسیار کوچک خلق می شوند.

 

 

 

 آثار: حسین بهزاد 

 

رنگهای درخشان و خالص نقاشی های مینیاتور، از جمله ویژگی های برجسته آنها می باشند. به طور معمول تمام رنگدانه های استفاده شده، پایه معدنی دارند که درخشش رنگ ها را در صورت نگهداری در شرایط مناسب، به خوبی حفظ می کند.

 

 

 

 

 

 

 آثار: محمود فرشچیان 

 

"آقا رضا رضاعباسی" مشهورترین مینیاتوریست، نقاش و خطاط ایرانی در دوره صفویه بود. در دوره تیموریان، اساتید برجسته ای مانند کمال الدین بهزاد، جلوه تازه ای به نقاشی ایرانی افزودند. روزنامه های فرانسوی، مقالات بسیاری در ستایش این هنرمند ایرانی منتشر کردند. در میان هنرمندان معاصر، محمود فرشچیان استاد برجسته نقاشی و مینیاتور است که در جهان شناخته شده می باشد.

 

 آثار (از راست به چپ): فتح الله شیرازی/ ابراهیم میرزا/ فرخ بیگ 

---

منابع :

welcometoiran.com

en.wikipedia.org